Παροχές ή καθρεφτάκια στους ιθαγενείς; | Του Χρήστου Σούτου

Σε αυτή τη μάχη χαρακωμάτων Κυβέρνηση και κόμματα κυριολεκτικά δίνουν τα ρέστα τους. Η αξιωματική Αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα που δεν έχουν κυβερνητικά οφίτσια δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να υποσχεθούν στο εκλογικό σώμα. Με την Κυβέρνηση όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Σε αυτή την περίπτωση ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του έχουν την δυνατότητα να κάνουν πράξη άμεσα ότι εξαγγείλουν. Το θέμα εδώ βρίσκεται αλλού. Είναι παροχές ουσίας όσα δίνονται αυτές τις μέρες ή έχουν τον χαρακτήρα των μικρο δώρων που έδιναν οι εξερευνητές στους ντόπιους πληθυσμούς των νέων περιοχών που ανακάλυπταν για τους εξευμενίσουν και εν τέλει να τους κατακτήσουν και να τους διώξουν από τον τόπο τους; Πάμε να δούμε λίγο τι ακούσαμε και τι πρέπει να κρατήσουμε.

Πρώτον η περίφημη 13η σύνταξη. Εάν θέλουμε να είμαστε ακριβείς επί της ουσίας δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Ο λόγος; Μα όταν προσθέτεις στο εισόδημα κάποιου ένα πόσο και το ονοματίζεις ως 13η σύνταξη ή ως 13ο μισθό, θα πρέπει το ύψος του να είναι ίσο και με τις υπόλοιπες, δηλαδή το ποσό της έξτρα παροχής που λαμβάνει ένας απόμαχος του εργασιακού βίου να είναι ίσο με την κύρια σύνταξη που εισπράττει σε μηνιαία βάση. Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάμε για βοήθημα ή επίδομα. Η επιδοματική πολιτική είναι ένας από τους κύριους λόγους που φθάσαμε στην κατάσταση αυτή που ζούμε την δεκαετία που διανύουμε. Δεύτερον η εξαγγελία για τις περίφημες 120 δόσεις αποπληρωμής των χρεών σε ασφαλιστικά ταμεία και εφορία. Ο τρόπος που αυτή παρουσιάστηκε είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, με την έννοια ότι αφορά το μεγαλύτερο μέρος των λεγόμενων μικρο οφειλετών του Δημοσίου, αλλά αφήνει εκτός τα φυσικά πρόσωπα και κυρίως τις επιχειρήσεις που χρωστούν πολλά και που η καταβολή από μέρους τους των χρεών τους, ακόμα και με μεγάλο κούρεμα, θα ανακούφιζε αποφασιστικά τα ταμεία και θα έδινε προς το εξωτερικό την αίσθηση της επανεκκίνησης.

Εν ολίγοις η προσπάθεια της Κυβέρνησης να αλλάξει ατζέντα στην πολιτική σκηνή ενόψει εκλογών είναι αυτό που βλέπουμε και όχι η επιστροφή στις αδύναμες ομάδες μέρους των απωλειών,που υπέστησαν στην εποχή των μνημονίων, τόσο των δεξιών όσο και των αριστερών. Δυστυχώς η σπουδή που παρατηρείται να γεμίσει η κοινωνία με χρήματα παραμονές της 26ης Μαΐου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την μεγάλη κίνηση του Μεγάρου Μαξίμου να διαφοροποιήσει το κλίμα και να μειώσει το εύρος της ήττας. Για μια ακόμη φορά, λοιπόν, γινόμαστε μάρτυρες της ίδιας τακτικής, της ίδιας πρακτικής από τους κυβερνώντες. Πετάμε ψίχουλα και τα βαφτίζουμε παντεσπάνι……