Συγκλονιστικές στιγμές που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο εκτυλίσσονται το μεσημέρι της Τέταρτης στο σημείο της σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου που προκάλεσε τον θάνατο 57 ανθρώπων.
Συγγενείς των θυμάτων αφήνουν λουλούδια στα δεντράκια που έχουν φυτευτεί στο σημείο της τραγωδίας για να θυμίζουν σε όλους το δυστύχημα που σημειώθηκε πριν από έναν χρόνο, στις 23:22 το βράδυ.
Συγκλονιστική η στιγμή που μια μητέρα προσέγγισε το ένα από τα αυτοσχέδια μνήματα και σπαρακτικά φώναξε για το παιδί της «αγάπη μου, δεν το πιστεύω ότι δε θα σε ξαναδώ.. Πού είσαι;».
«Δικαιοσύνη θα έρθει μόλις μπουν στην φυλακή αναφέρει» λέει ο πατέρας του Πάνου Ρούτσι που έχασε τη ζωή του το σιδηροδρομικό δυστύχημα, τονίζοντας ότι όλοι οι συγγενείς βιώνουν ένα πόνο που δεν θα περάσει ποτέ.
Με 57 χτυπήματα από τις καμπάνες οι εκκλησίες όλης της χώρας
Νωρίτερα, στις 10 το πρωί, σε όλες τις εκκλησίες της χώρας ήχησαν οι καμπάνες στη μνήμη των ανθρώπων που έχασαν άδικα τη ζωή τους στο δυστύχημα των Τεμπών.
Οι καμπάνες ήχησαν 57 φορές, όσοι και οι νεκροί της τραγωδίας με την συγκεκριμένη κίνηση έγινε έπειτα από σχετικό αίτημα της προέδρου του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, Μαρίας Καρυστιανού.
Ήχησαν καμπάνες σε όλη την Ελλάδα
Αφότου έγινε δεκτό το αίτημά της, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας με ανακοίνωσή της ενημέρωσε όλες τις εκκλησίες της Ελλάδας για αυτή την πρωτοβουλία. Με ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η κα. Καρυστιανού ανέφερε πως:
«Ζητήσαμε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών να ηχήσουν πένθιμα οι καμπάνες αύριο… Ευχαριστούμε από καρδιάς για την αποδοχή και την υλοποίηση της παράκλησης μας. Εξάλλου είμαστε πια βέβαιοι πως τίποτε δεν είναι αυτονόητο στη ζωή μας και τίποτε δεδομένο. Ένας χτύπος και ένα τρισάγιο λοιπόν, για κάθε ψυχή που έφυγε ένα χρόνο πριν στην κοιλάδα των Τεμπών».
«Τα λόγια που χειραγωγούν τον πόνο των ανθρώπων, που επιθυμούν να περιορίσουν την αγάπη που ενώνει τις καρδιές των ανθρώπων, τις καρδιές που βίαια χωρίστηκαν, τα λόγια που προσπαθούν να λιγοστέψουν την πίστη που ενώνει τη ζωή με το θάνατο, μέχρι τώρα πράγματι ήταν πολλά και κάναν φασαρία. Η αλήθεια πότε δεν κάνει φασαρία. Με τις κραυγές μας, με τα δάκρυά μας, με τη φωνή μας, με την αλήθεια μας… πάντα προς το φως. Αύριο θα ηχήσει η καμπάνα να εξαγνιστούν οι ψυχές των αθώων , να ενθυμηθούμε την ευθύνη μας στη ζωή. Ελπίζουμε στην Ανάσταση και στην αντάμωση. Μέχρι τότε η αλήθεια θα κάνει κρότο!», καταλήγει.
