Ο μεγαλύτερος Δήμος της χώρας, ο Δήμος Αθηναίων, αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν ως πεδίο κεντρικής κομματικής αντιπαράθεσης και όχι ως μια απλή αυτοδιοικητική μάχη. Βέβαια κάτι ανάλογο συνέβαινε και συμβαίνει και με τους άλλους δύο μεγάλους Δήμους, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, όπως και με την Περιφέρεια Αττικής. Τα αποτελέσματα σε αυτά τα μέτωπα αναλύονται με το βλέμμα στην κεντρική πολιτική σκακιέρα, με αναγωγή στις Εθνικές Εκλογές. Οι υποψηφιότητες σε αυτές τις περιοχές είναι πάντα, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, αυστηρά κομματικές με σκοπό να δώσουν το μήνυμα στους ψηφοφόρους για συσπείρωση και μάχη. Η πόλωση που παρατηρείται βγάζει συνήθως νικητές αυτούς που ευνοούνται από τις εκάστοτε συνθήκες που επικρατούν σε επίπεδο συσχετισμών Βουλής.
Με βάση επομένως όλα τα ανωτέρω, ήταν πάντα στόχος των επιτελείων των κομμάτων, να περιορίσουν τις όποιες διαρροές και τους όποιους αντάρτες στους τρεις μεγάλους Δήμους και την Περιφέρεια Αττικής. Ο λόγος προφανής. Πιθανή διασπορά στελεχών ή μια υποψηφιότητα με διεισδυτικότητα στις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων της παράταξης θα διαφοροποιούσε τα δεδομένα και θα έδινε λανθασμένη εικόνα ενόψει των μεγάλων μαχών. Εκτός αυτού θα δημιουργούσε θέματα και στην σύνθεση του νέου Συμβουλίου, Δημοτικού ή Περιφερειακού, αφού θα άλλαζε τους συσχετισμούς, ενώ σε μερικές περιπτώσεις ίσως να κόστιζε ακόμα και τη νίκη του ” επίσημου” υποψηφίου. Όλα αυτά βέβαια έως ότου εμφανίστηκε στη ζωή μας….ο Κλεισθένης.
Όχι ο αρχαίος Αθηναίος πολιτικός, αλλά ο νέος Νόμος που έφερε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την απλή αναλογική. Η νέα πραγματικότητα που θα έρθει μετά τις προσεχείς εκλογές στο πρώτο και δεύτερο βαθμό των Ο.Τ.Α θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή που βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα απαιτηθούν συνεργασίες και ευχή όλων είναι αυτές να είναι προϊόν προγραμματικών συγκλήσεων και όχι υπόγειων διαδρομών και συναλλαγών. Πάμε τώρα και στο προκείμενο.
Ο τίτλος του σημερινού μας άρθρου βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του στην υποψηφιότητα του Γιώργου Βουλγαράκη για το Δήμο Αθηναίων. Ο πρώην Υπουργός των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και ιστορικό στέλεχος της παράταξης, μετά από σκέψη και παρότρυνση φίλων και γνωστών, αποφάσισε να κατέβει για Δήμαρχος. Πολιτικό παιδί της πόλης, βουλευτής επί σειρά ετών της Α! Αθηνών, είναι σίγουρο πως διαθέτει τις απαραίτητες σταθερές στο εκλογικό σώμα για να παίξει ρόλο στην επόμενη μέρα. Το γεγονός ότι απέχει από τα βουλευτικά έδρανα σε όλη την μνημονιακή περίοδο λειτουργεί σαφέστατα υπέρ του, ενώ μπορεί να επικαλεστεί και ότι ως Υφυπουργός Περιβάλλοντος της κυβέρνησης Μητσοτάκη βοήθησε αποφασιστικά στην βελτίωση των συνθηκών της ζωής στην Αθήνα κάνοντας πράξη την διεύρυνση του Δικτύου Πεζοδρόμων στην πόλη, συνεχίζοντας το σχέδιο του Στέφανου Μάνου. Επομένως το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στην κούρσα ή όχι; Χωρίς να έχει ανακοινωθεί το σύνολο των υποψηφίων συμβούλων είτε του ίδιου είτε των υπολοίπων υποψηφίων Δημάρχων είναι δύσκολο να το πεις με βεβαιότητα αυτό. Η αλήθεια είναι όμως πως η υποψηφιότητα του Γιώργου Βουλγαράκη αλλάζει πολύ περισσότερο τα πράγματα, λόγω του νέου νόμου, σε ότι έχει να κάνει με τις μετεκλογικές συνεργασίες. Η παρουσία του δίνει μια σιγουριά ότι ο Δήμος θα έχει μια σχετικά ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα. Μπακογιάννης, Γερουλάνος και Βουλγαράκης μπορούν να βρουν τους τρόπους για συνεργασίες με βάση και τις όποιες προγραμματικές τους συγκλίσεις. Τα υπόλοιπα επί της οθόνης……
