Ζούμε σε μία εποχή που το συγκεκριμένο ερώτημα δυστυχώς βρίσκεται στα χείλη όλο και περισσοτέρων πολιτών. Στο παρελθόν δεν θα ήταν ούτε καν ρητορικό, αν σκεφτεί κανείς τις όχι και τόσο μακρινές εκλογικές μάχες της δεκαετίας του ’80 και το ’90. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, είτε τα έχει ζήσει ή του τα έχουν διηγηθεί, μεγάλες συγκεντρώσεις, έντονα περιστατικά πόλωσης, νυχτερινές αφισοκολλήσεις, περιπολίες για την ασφάλεια των εκλογικών κέντρων και μια ατμόσφαιρα γιορτής την ημέρα της ψηφοφορίας.
Την προσεχή Κυριακή ψηφίζουμε για τους εθνικούς αντιπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και για τους τοπικούς άρχοντες Περιφερειών, Δήμων & Κοινοτήτων. Ο πρώτος και δεύτερος βαθμός Τ.Α. είναι σημαντικός για την καθημερινότητά μας, αφού από αυτούς κρίνονται πολλά για το βιοτικό μας επίπεδο. Από την καθαριότητα και τον ηλεκτροφωτισμό, μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις, την προστασία και την βοήθεια των αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την άλλη, φάνηκε ακόμα και στους μη παροικούντες στην Ιερουσαλήμ, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για την πορεία και την εξέλιξη, κάθε ευρωπαϊκής χώρας. Ειδικά εμείς οι Έλληνες, το βιώσαμε στον απόλυτο βαθμό την τελευταία δεκαετία, λόγω της κρίσης. Επομένως, πηγαίνετε μαζικά να ψηφίσετε και επιλέξτε εκείνα τα πρόσωπα που πιστεύετε ότι είναι ικανά να φέρουν εις πέρας την αποστολή που θα τους αναθέσετε. Ένας διάσημος δεν σημαίνει ότι είναι δεδομένα ικανός, δεν προκύπτει όμως ότι δεν μπορεί να προσφέρει κιόλας. Κλείνοντας θυμίζω ότι αυτό που ζήσαμε με τις μεταγραφές βουλευτών την τελευταία τετραετία, όπου ορισμένοι έκαναν περισσότερες ακόμα και από αστέρες του αθλητισμού, είναι αποτέλεσμα της περίφημης λίστας που είχε στερήσει ουσιαστικά από τον πολίτη, το δικαίωμα της επιλογής προσώπου.
