Του Χρήστου Σούτου
Ο Κλεισθένης ήταν Αθηναίος πολιτικός του 6ου αιώνα π.Χ που ανέλαβε, μετά το τέλος της τυραννίας του Πεισίστρατου, να μεταρρυθμίσει το πολίτευμα της Αθήνας και να το καταστήσει δημοκρατικότερο. Χώρισε την Αττική σε τρεις βασικούς Δήμους, το Άστυ, τα Παράλια και τη Μεσογαία. Στη συνέχεια με το σύστημα των Τριττυών χώρισε κάθε βασικό Δήμο σε δέκα Τριττύες, το σύνολον 30. Πήρε από μια Τριττύα από το Άστυ, τα Παράλια και τη Μεσογαία και δημιούργησε με αυτό τον τρόπο τις δέκα νέες φυλές. Το αποτέλεσμα ήταν να πάψουν οι πλούσιοι ευγενείς των Αθηνών να αποτελούν μόνοι τους την ισχυρή τάξη, αφού αναμίχθηκαν με τους υπόλοιπους πολίτες και οι πολιτικοί να ευνοούν τους κατοίκους μόνο μιας περιοχής μιας και στις νέες φυλές που προέκυψαν υπήρχαν πολίτες από όλες τις περιοχές. Αυτά όμως με τον Κλεισθένη της Αρχαιότητας. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τον “νεότερο”.
Εδώ βέβαια δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο φυσικό πρόσωπο, αλλά με ένα νέο Νόμο, που όπως είθισται, δανείστηκε το όνομα του από τον αρχαίο πολιτικό. Ο Νόμος 4555/ 2018 ή αλλιώς για συντομία Πρόγραμμα ” Κλεισθένης 1″ είναι εδώ και αρκετούς μήνες γεγονός. Η βασική αλλαγή που φέρνει στις ζωές μας είναι ο τρόπος εκλογής των τοπικών αρχόντων. Η απλή αναλογική είναι πλέον εδώ και διαφοροποιεί σημαντικά το τοπίο. Τα πάντα πια κρίνονται την πρώτη Κυριακή. Οι συνδυασμοί που θα διεκδικήσουν την ψήφο σας τον προσεχή Μάιο θα καταγράψουν τις όποιες δυνάμεις τους στον πρώτο γύρο, όπου και θα αποτυπωθεί, μέσω του ποσοστού τους, η εκπροσώπηση τους στα νέα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια. Ο δεύτερος γύρος απλά θα αναδείξει το πρόσωπο του Δημάρχου και του Περιφερειάρχη χωρίς όμως να του εξασφαλίζει παράλληλα και την αναγκαία πλειοψηφία για να συγκροτήσει τη νέα διοίκηση που θα αναλάβει τις τύχες του κάθε βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Οι υπέρμαχοι των νέων δεδομένων στηρίζουν την άποψη τους προτάσσοντας το επιχείρημα, ότι η νέα πραγματικότητα και οι συσχετισμοί που αυτή θα φέρει την επόμενη μέρα θα “υποχρεώσουν”, νικητές και ηττημένους, σε συνεργασίες και τρόπους εξεύρεσης κοινών συνισταμένων για το καλό της πόλης ή της περιφέρειας τους. Θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό έχοντας ως παράδειγμα την, μέχρι πρότινος, συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο.Αλήθεια υπάρχει κάνεις που να γνωρίζει έστω και ελάχιστα το περιβάλλον που υπάρχει σε Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια και να πιστεύει ότι κάτι τέτοιο έχει πιθανότητες να γίνει πράξη είτε στον πρώτο είτε στο δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών στις μικρές κοινωνίες ή ακόμα χειρότερο ότι μπορεί αυτή να επιβληθεί μέσω της ενός εκλογικού συστήματος;
Μην είστε αφελείς. Η απλή αναλογική θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει σε τοπικό επίπεδο. Δεν υπάρχει έδαφος πρόσφορο για συνεργασίες μεταξύ συνδυασμών σε Δήμους και Περιφέρειες. Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες είναι πολύ πιο έντονες εδώ απ’ ότι στην κεντρική πολιτική σκηνή, όποτε η ακυβερνησία είναι προ των πυλών. Τι ακριβώς σημαίνει ακυβερνησία σε πρώτο και δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι εύκολο να αποτυπωθεί με λόγια. Σε περίπτωση διάλυσης μιας συγκυβέρνησης και απώλειας της δεδηλωμένης οδηγούμαστε σε εκλογές και νέα σύνθεση Βουλής. Σε Δήμο και Περιφέρεια απλά δεν μπορεί να υλοποιηθεί κανένα έργο από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Το βασικότερο πρόβλημα θα προκύψει στα απλά και καθημερινά. Εκεί όπου πάντα κρίνονται οι διοικήσεις. Θα αφήσει ο ηττημένος, μέσω της δικής του ψήφου, να πάρει τα εύσημα ο νικητής ή θα γίνει πλέον κάθε απόφαση προϊόν υπόγειας συναλλαγής; Εν κατακλείδι το συμπέρασμα είναι ένα. Οι πολιτικοί που αποφάσισαν να φέρουν την απλή αναλογική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν έχουν περάσει ούτε απέξω από αίθουσα Δημοτικού ή Περιφερειακού Συμβουλίου. Ο ” Κλεισθένης” ήρθε να προστεθεί στο προηγούμενο τερατούργημα τον ” Καλλικράτη” που με τις συνενώσεις του έφερε τεράστια προβλήματα ειδικά στην επαρχία. Καλά μας ξεμπερδέματα λοιπόν….
